2014-03-11

Europejskie rejony: Montsant

Położony w sercu parku krajobrazowego masyw góruje nad okolicą. Ściany rozciągające się na długości 10 km i osiągające wysokość 150 m oferują duży wybór dróg wielowyciągowych na własnej asekuracji, a sektory sportowe należą do najciekawszych w okolicy.

Zachód słońca na Raco de Missa. Fot. Mateusz Haładaj

Informacje ogólne:

Szaro-pomarańczowy mur zlepieńcowy o wystawie południowej wznosi się ponad winnicami regionu Priorat i wygląda w stronę Siurany. Oprawa tego miejsca jest wyjątkowa. Spory wybór rejonów w sąsiedztwie i łatwy dojazd powoduje, że co roku przyjeżdża w te okolice wielu wspinaczy z całego świata.

Charakter wspinania:

Rodzaj zlepieńca jest tu zupełnie inny niż w położonym po drugiej stronie masywu Margalef. Chwyty są większe i bardziej od siebie oddalone, przeważają dwu i trzypalcowe dziurki. Charakter wspinania jest atletyczny, a drogi mają z reguły ciągowy charakter, co umożliwia dobre próby OS. Struktura skały układa się w ciągi bardzo podobnych przechwytów, co może po pewnym czasie wydawać się nudne. Z racji tego, że dominują tu dziurki skóra palców szybko się zużywa, zwłaszcza w cieplejsze dni.

Poziom:

W wybranych sektorach znajduje się duża gama dróg począwszy od V+. Największa rozpiętość dróg znajduje się w przedziale 7a-8a i te należą do najciekawszych.

Adrian Chmiała w przewisach sektora L'Escletxa. Fot. Mateusz Haładaj

Polecane sektory:

Raco de missa jest największym i najbardziej spektakularnym sektorem sportowym w Montsant. Oferuje sporą liczbę wyciągów ósemkowych, ich długość nierzadko przekracza 40 m. To miejsce doskonale nadaje się na zimne dni, ściany są osłonięte przed wiatrem i mają południową wystawę. Dużą zaletą rejonu jest fakt, że skała nie zamaka łatwo po deszczu, górne partie chronią dół przed zamoknięciem. Jest to miejsce najlepsze dla osób poruszających się swobodnie po trudnościach 6c, chociaż zdarzają się pojedyncze łatwiejsze drogi (Purolitic, Rata Arracondata). Raco de missa jest celem obowiązkowym dla wspinaczy na poziomie 7b i więcej (Kameleon, Montsantrrat), główna pochylnia sektora może przyprawić o zawrót głowy! (Hidorfobia, Falconeti, La mosca…)

L’Escletxa to niewielka, ale mocno przewieszona ściana z ciągowymi drogami o trudnościach około 8a (Il Duomo, Sindosis). Prawą część imponującego przewieszenia przecina nowa propozycja dedykowana Patrickowi Edlingerowi: Le Blond 8b+. Pomarańczowa połać przykryta sporym przewieszeniem umożliwia wspinanie nawet przy najcięższych opadach. Niestety, skała często pokrywa się wilgocią.

Masyw Montsant. Fot. Mateusz Haładaj

W sektorze L’Enderrocada znaleźć można drogi po kaloryferach. To może być miłą odmianą po zlepieńcowych przechwytach, ale także dużym szokiem dla kogoś, kto dobrze odnalazł się w dominującej tu specyfice zginania do pasa…

Sezon:

Z racji południowej wystawy sektory nadają się głównie do wspinania zimą lub jesienią i wiosną. Sektory Raco de Missa i L’Escletxa nadają się świetnie do wspinania podczas dużych opadów. W niektórych sektorach panuje zakaz wspinania od 01.01 do 15.07 (informacje wyszczególnione są w przewodniku)

Dojazd i położenie:

Pod mur skalny dojeżdża się z miejscowości la Morera de Montsant. Warto dokładnie przestudiować mapkę w przewodniku, dojazdowa droga szutrowa nie zawsze ma dobrą jakość i należy po deszczu zachować ostrożność na stromych podjazdach. Ogólne informacje dotyczące dojazdu znajdziecie w opisie Siurany.

Płytowe wspinanie po dziurach. Fot. Mateusz Haładaj

Logistyka:

W oddalonej o kilka kilometrów Cornudella de Montsant można znaleźć sklepy, bary i WI-FI. Kemping znajdują się w Siuranie, Ulldemolins i Prades. W okolicy można znaleźć duży wybór kwater, a na parkingach pod skałami można spać w samochodzie.

Kempingi:

http://www.campingsiurana.com/

http://www.campingprades.com/

http://www.campingstarragona.es/campings/Ulldemolins/Montsant-Park/93/

http://www.turismepriorat.org/es/organizate/alojamientos/refugi-ciriac-bonet

Warto mieć w Montsant do dyspozycji linę co najmniej 70 m i 12-14 ekspresów. Drogi są dobrze ubezpieczone, a skała może być krucha na niektórych fragmentach. Sporym atutem Montsant jest brak tłumów wspinaczy, więc jest to dobra alternatywa na weekendy. Pod większość sektorów podchodzi się od 15 do 30 minut.

Efektowny strzał do kamyka na jednym z 7b+ w Raco de Missa. Fot Ania Chlebowska

Atrakcje:

W Montsant wytyczonych jest wiele szlaków górskich, w pobliżu jest zalew Panta de Siurana, a miłośnicy win mogą wybrać się do jednego z okolicznych producentów na degustację. W Cornudella de Montsant znajduje się informacja turystyczna. Około pół godziny zajmuje dojazd na wybrzeże, a amatorzy zwiedzania powinni odwiedzić Tarragonę i pobliski klasztor Scala Dei.