„Travesia del Oso Buda” – trawers masywu Torre z południa na północ

Colin Haley ma na swoim koncie wiele górskich sukcesów. Siedem lat temu (21–24.01.2008), wraz z Rolando Garibottim, wszedł na te same wierzchołki, w czasie jednej wspinaczki w stylu alpejskim, przechodząc Trawers Torre – wspinali się wówczas w odwrotnym kierunku. 22-letniego Marca-André Leclerca można natomiast nazwać patagońskim nowicjuszem – do tej pory wspiął się tu jedynie na El Mocho. Była to ich pierwsza wspólna wspinaczka.

 

Colin Haley i Marc-André Leclerc; źródło: Facebook

Haley i Leclerc dotarli do obozu bazowego Niponino 17 stycznia. Wedle prognoz, kolejne dni miały być idealnym oknem pogodowym.

Pierwszego dnia wspinaczki (18.01) zabiwakowali pod  Col de Esperanza. Nazajutrz (19.01), wczesnym rankiem, rozpoczęli wspinaczkę drogą Ragni route i tuż przed południem byli na wierzchołku Cerro Torre. Po trzech zjazdach tą samą linią, rozbili namiot i zrobili sobie dłuższy odpoczynek. Zejście północną ścianą Cerro Torre kontynuowali dopiero o 18.00 – kiedy spadła temperatura, a cień zakrył ścianę. Drugi biwak założyli tuż powyżej przełęczy Col de la Mentira (przełęcz Torre Egger), na którą zjechali następnego dnia (20.01) i rozpoczęli wspinaczkę południową ścianą Torre Egger, drogą Venas Azules (po raz pierwszy przeszli ją Norwegowie Bjørn-Eivind Årtun and Ole Lied w grudniu 2011 roku). Po przejściu czterech wyciągów stwierdzili, że warunki na drodze nie są wystarczająco dobre, przetrawersowali więc w prawo, by wejść w linię American route. Na Torre Egger stanęli o godzinie 21.45, a następnie zabiwakowali pod wierzchołkiem. Nazajutrz (21.01) zeszli północną ścianą, by wejść potem od południa na Punta Herron (9.45). O godzinie 13.00, drogą Spigolo dei Bimbi, osiągnęli przełęcz Col dei Sogni pomiędzy Punta Herron a Aguja Standhardt. Stamtąd Leclerc poprowadził trzy nowe wyciągi, a następnie połączyli się z drogą El Caracol, by tuż po godzinie 23.00 stanąć na szczycie Aguja Standhardt – czwartym, ostanim wierzchołku. Następnie kontynuowali nocą zjazdy do podstawy ściany, którą osiągnęli o godzinie 4.00.

Haley próbował dokonać tego przejścia już w 2012 roku z Jonem Walshem, ale ich plany pokrzyżowała wówczas pogoda. W tym roku okazała się niemal idealna; dobre warunki utrzymywały się przez cztery dni, a mocno wiać zaczęło dopiero podczas ostatnich zjazdów.

źródło: pataclimb.com

Haley i Leclerc nazwali trawers Traversia del Oso Buda. „Oso” na cześć Bjørna-Eivinda Årtuna (Bjørn to po norwesku niedźwiedź; Oso to niedźwiedź po hiszpańsku) i "Buda" na cześć Chada Kellogga (który był buddystą), którzy podjęli w 2012 roku próbę przejścia tego trawersu (pomysłodawcą projektu był Bjørn). Obaj już nie żyją. Bjørn zginął w 2012 roku w Norwegii, a Chad w 2014 roku w Patagonii podczas wspinaczki na Cerro Fitz Roy.

Jak podkreślił Haley: Obaj byli niesamowitymi, inspirującymi wspinaczami i wspaniałymi ludźmi. Chciałbym móc im powiedzieć, że marzenie Bjørna stało się faktem.

źródło: pataclimb.com, planetmountain.com, Facebook