Doug Scott (1941-2020)
7 grudnia po walce z rakiem odszedł legendarny brytyjski himalaista Douglas Scott. W swojej sześciodekadowej karierze odbył około 45 wypraw i zdobył 40 wybitnych szczytów w górach najwyższych, większość z nich nowymi drogami w stylu alpejskim. W 2011 roku został uhonorowany Złotym Czekanem za całokształt osiągnięć. W 1975 roku jako pierwszy Anglik zdobył Mount Everest (8848 m n.pm.), wchodząc na „dach świata” nową drogą biegnącą południowo-zachodnią granią.
Fot. Piotr Drożdż
Scott był pionierem wspinaczki wielościanowej oraz jednym z prekursorów stylu alpejskiego w górach najwyższych. W 1970 roku wspiął się jako pierwszy Europejczyk (wraz z Peterem Habelerem) na El Capitana, pokonując Salathé Wall, aby w latach 1971-1972 przenieść styl big-wallowy na Ziemię Baffina. Otworzył wybitne drogi na Changabang (1974), Ogre (1977), Nuptse (1979), Chamlang i Shivling (1980). W 1979 roku wytyczył, w towarzystwie Petera Boardmana i Joe Taskera, drogę biegnącą północną granią Kanczendzongi (8586 m n.p.m.), a dwa lata później wszedł nową linią w stylu alpejskim na Shisha Pangmę (z Rogerem Baxterem-Jonesem i Alexem MacIntyrem). W 1989 roku Scott założył Community Action Nepal – fundację mającą na celu pomoc w poprawie warunków pracy branży trekkingowej w Himalajach.
Mount Everest 1975
Na Mount Everest Brytyjczycy nie mieli jechać aż do wiosny 1979 roku. Zainteresowanie górą było tak duże, że zezwolenia rezerwowano na kilka lat do przodu. Szczęśliwie Kanadyjczycy zrezygnowali ze swojego terminu na jesień 1975 roku. Kierownik brytyjskiej wyprawy, Chris Bonington, postanowił wykorzystać tę okazję i zdobył pozwolenie na zajęcie wolnego miejsca. Tym samym zdobycie południowo-zachodniej ściany Everestu okazało się celem możliwym do zrealizowania, a obawa przed tym, że inny zespół zdoła ich wyprzedzić była znacznie mniejsza. W ekipie szturmowej znalazł się Doug Scott oraz Dougal Haston. Duet do ataku szczytowego przystąpił 24 września o trzeciej rano i po piętnastu godzinach wspinaczki dotarł na szczyt.
Na wierzchołku Dachu Świata Brytyjczycy stanęli dosyć późno i zmuszeni byli na nieplanowany biwak zaledwie 100 metrów poniżej szczytu. Bez tlenu oraz śpiworów himalaiści spędzili ciężką noc w jamie, i doznali odmrożeń palców. Biwak spędzony przez nich na wysokości ponad 8000 m n.p.m. był w tym czasie najwyższym w historii himalaizmu.
Baintha Brakk 1977
Najwyższy szczyt rejonu Pammah Muztagh, Baintha Brakk (in. Ogre, 7285 m n.p.m.), po raz pierwszy zdobył duet Chris Bonington i Doug Scott w 1977 roku. Zejście do bazy po wejściu na wierzchołek Ogre zalicza się do jednych z najbardziej dramatycznych w historii alpinizmu, a artykuł Scotta opisujący te wydarzenia wszedł do kanonu literatury alpinistycznej.
W trakcie kilku ostatnich dni wielu znanych wspinaczy złożyło hołd Brytyjczykowi za pomocą postów publikowanych ma mediach społecznościowych. Tak swojego Douga pożegnał równie wielki alpinista i partner od liny Chris Bonington:
“Doug Scott, mój drogi przyjaciel od pięćdziesięciu lat, z którym dzieliłem jedne z największych przygód mojego życia, zmarł po krótkiej, ale intensywnej chorobie dzisiejszego poranka, 7 grudnia. Odszedł spokojnie w swoim domu w Cumbrii otoczony rodziną. Oprócz wybitnych górskich osiągnięć, fundacja Community Action Nepal, którą założył, przyczyniła się do poprawy jakości życia ogromnej liczby ludzi u podnóża Himalajów w Nepalu. Był niesamowitą osobą i miał absolutnie niesamowite życie.”
