Explore Apolobamba 2011
Wyprawa na dziewicze wierzchołki w Boliwii. Przedstawiamy cele, uczestników i program wyjazdu.
Rejon działania
Cordillera Apolobamba leży na granicy Boliwii i Peru około 200 km na północ od jeziora Titicaca. Pasmo to jest rzadko odwiedzane przez turystów chociaż ma wiele do zaoferowania. W Parku Narodowym Apolobamba jest największy na świecie rezerwat wigonii, można tam też spotkać niedźwiedzie andyjskie, kondory, szynszyle...
Obszarem naszego szczególnego zainteresowania jest dolina Huancasayani w północnej części Cordillera Apolobamba. Rejon ten znajduje się daleko od szlaków komunikacyjnych i jest wyjątkowo słabo poznany.
Dotychczas w dolinie działały tylko trzy wyprawy:
1. Forcharmer Anden Expedition - wyprawa niemiecka w 1997 r.
2. Amerykańsko-nowozelandzka wyprawa w 2008 r.
3. Explore Apolobamba 2009 - polska wyprawa w 2009 r.
W trzeciej z wymienionych wypraw brali udział dwaj uczestniczy niniejszego projektu. Ich doświadczenie i znajomość doliny znacząco podnosi szansę na sukces również tej ekspedycji.
Podczas wyprawy w 2009 r. Marcin i Wojtek zdobyli cztery dziewicze wierzchołki i oprócz tego weszli na jeden szczyt, który był wcześniej zdobyty tylko raz - przez wyprawę Forcharmer Anden Expedition w 1997 r. Wejście Marcina, Wojtka i Kuby było oczywiście pierwszym polskim wejściem na ten wierzchołek.
Raport z wyprawy Explore Apolobamba 2009 można znaleźć w roczniku American Alpine Journal (wydanie 2010 r.) oraz na stronie internetowej wydawnictwa pod adresem http://aaj.americanalpineclub.org/climbs-and-expeditions/south-america/bolivia/cordillera-apolobamba/2009-apolobamba-first-ascents-by-m-kruczyk/.
Spośród kilkudziesięciu szczytów dostępnych z doliny Huancasayani niespełna połowa została zdobyta. Wiele z gór w tym rejonie czeka jeszcze na swoje nazwy. Nie oznacza to jednak, że Huancasayani, to teren bezludny. W dolinie można spotkać pasterzy wypasających alpaki. Przez przełęcz Lusuni wiedzie pieszy szlak, którym przepędzane są stada lam i mułów pomiędzy Peru i Boliwią.
Na schemacie poniżej zaznaczono zawieszoną dolinę w północnej części Huancasayani, w której planujemy założyć bazę wyprawy.
Cele wyprawy
Cel 1
Podstawowym celem wyprawy jest dokonanie rozpoznania topograficznego nieeksplorowanej jak dotąd, zawieszonej doliny w północnej Apolobambie w Boliwii. Głównym celem działalności w rejonie będzie próba zdobycia najwyższego (ok. 5200 m n.p.m.), niezdobytego jak dotąd i nienazwanego wierzchołka dostępnego z tejże doliny oznaczonego jako “Cel 1” na fotografii (fot. 1).
Fot. 1. Widok z grani w kierunku wschodnim na niezdobyte i nienazwane dotychczas wierzchołki - potencjalne cele wyprawy.
Atak szczytowy chcielibyśmy przeprowadzić charakterystycznym żebrem, zgodnie ze schematem pokazanym na fotografii (fot. 1)
Cel 2
Zamierzamy dokonać również wejść na inne szczyty w dolinie. Szczególnie interesujący wydaje się być masyw z dwoma wierzchołkami oznaczony na fotografii (fot. 1) jako “Cel 2”. Według informacji, które udało nam się dotychczas zgromadzić na temat doliny, ten szczyt również nie został jeszcze zdobyty.
Cel 3
Oprócz tego chcielibyśmy wspiąć się na szczyt Hucuncunca, który również może się okazać dostępny z wybranej przez nas doliny. Niepewność wynika z faktu, że poza zdjęciami wykonanymi z grani przez Marcina i Wojtka w 2009 roku podczas wyprawy Explore Apolobamba 2009, nie ma żadnych innych materiałów na temat tego rejonu. Hucuncuna jest jednak dostępna także z innej strony, więc jeśli droga bezpośrednio z obozu bazowego byłaby zbyt trudna, bierzemy pod uwagę przeniesienie obozu do kolejnej doliny i zaatakowanie góry stamtąd (Hucuncunca Camp na mapie, fioletowy szlak zaznaczony na schemacie 1).
Cel 4
Czwartym z kolei celem będzie próba zdobycia najwyższego wierzchołka masywu Trata Tata (fot. 2), którego dwa niższe szczyty zostały zdobyte przez wyprawę Explore Apolobamba 2009. Wspomniane wierzchołki zostały zdobyte od strony zachodniej, tym razem chcielibyśmy spróbować wejść na tą górę od strony wschodniej.
Na tym chcielibyśmy zakończyć działalność w pierwszej dolinie i przenieść obóz wyżej, w kierunku przełęczy Lusuni (Base Camp II na mapie).
Cel 5
Z drugiego obozu zamierzamy zaatakować kolejny niezdobyty i nienazwany szczyt w głównej grani (fot. 3) - na mapie oznaczony kwadratem, pomiędzy masywem Kura Huari i FAE 3.
Cele 6 i 7
Ponadto planujemy wytyczyć nowe drogi na wierzchołki Ripa Pata (5264 m n.p.m.) i Chaupi Orco Norte (6000 m n.p.m.).
Mapa okolic doliny Huancasayani autorstwa Wojciecha Chaładaja
Na zielono zaznaczono obozy, z których prowadzona będzie działalność górska. Kolorem pomarańczowym zaznaczone zostały potencjalne cele wyprawy.
Uczestnicy
Marcin Kruczyk
rocznik 1982, sochaczewianin, absolwent Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, obecnie bioinformatyk, doktorant na Uniwersytecie w Uppsali. Na swoim koncie ma wspinaczkę w Dolomitach (m.in. Marmolada, Colac), Alp Julijskich (m.in. Triglav) oraz w tureckim Geyikbayiri. Współorganizator "Studenckiej wyprawy naukowej na Pik Lenina" w lipcu i sierpniu 2005 roku (wejście na Pik Razdielnaja 6150 m. n.p.m.). Uczestnik wyprawy Aconcagua 2006 uwieńczonej zdobyciem szczytu. Uczestnik samochodowej wyprawy Mongolian Expediton 2006 zakończonej zdobyciem najwyższego szczytu Mongolii - Tawan Bogd. Uczestnik wyprawy Karakorum Explore 2007, która dokonała rozpoznania doliny Satmaro w Karakorum Zachodnim. Kierownik wypraw na Orizabę i Iztaccihuatl, z których druga zakończyła się zdobyciem obydwu szczytów. Kierownik wypraw na Kilimandżaro oraz Mont Blanc - obie zakończone zdobyciem szczytów. Kierował wyprawą Explore Apolobamba 2009, której sukcesem było zdobycie czterech dziewiczych szczytów oraz zdobycie wierzchołka FAE 3, który wcześniej zdobyty był tylko raz - pierwsze polskie wejście. Wśród wielu zainteresowań szczególnie pasjonuje się fotografią.
Filip Drożdż (operator)
student Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi i Grafiki na ASP w Krakowie. Autor zdjęć wielu filmów fabularnych i dokumentalnych. Operator i uczestnik wyprawy Long Walk Plus Expedition z Jakucka na Syberii do Kalkuty w Indiach. Od najmłodszych lat podróżował po Polsce, objechał stopem Europę rysując i fotografując. Podróżnik z pasji, najbardziej lubi wyzwania, wyprawy bez mapy oraz spotkania i rozmowy z ludźmi.
Tomasz Mucha
rocznik 1982, pochodzi z małego miasteczka Tyczyn, koło Rzeszowa, absolwent Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, obecnie konsultant firmy Infovide-Matrix S.A. Skupia się głównie na wspinaczce sportowej oraz bulderingu, ale interesuje go także wspinanie w górach wysokich. Aktywny uczestnik sekcji wspinaczkowej „W pionie”, członek KW Warszawa. Na swoim koncie ma wiele dróg w Paklenicy (w tym wielkościanowe drogi na Anicy Kuk oraz Veliki Czuk), w Turcji oraz kilka dróg w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (m.in. klasyk ‘Filar Wyklętych’ – VI.1+). Poza wspinaczką interesuje się muzyką (członek zespołu NoBoCo?!) oraz nurkowaniem (AOWD). Lubi także dobrą książkę.
Magdalena Tworek
rocznik 1980. Pochodzi z Sosnowca. Absolwentka Stosunków Międzynarodowych na Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Obecnie pracuje w firmie z branży telekomunikacyjnej w Warszawie. Była Członkiem Rockhoppers Mountaineering and Climbing Club w Londynie. Od najmłodszych lat związana jest z górami Polski (Tatry, Beskidy, Bieszczady). Przygodę z górami wysokimi rozpoczęła w 2006 r. zdobywając dwa pięciotysięczniki w Himalajach - Chukhung Ri (5546 m n.p.m.) oraz Gokyo Ri (5357 m n.p.m). Od tamtej pory miała już okazję wspinać się w brytyjskich wapieniach Peak District (Stanage oraz Froggatt), wędrowała po górach Nepalu, Walii (Snowdonia), Nowej Zelandii, Australii oraz Ameryki Południowej (Cordillera Blanca, Andy Patagónica - Torres del Paine i Los Glaciares). W roku 2009 samotnie wyruszyła w półroczną podróż po Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii. Gdziekolwiek jest uwielbia poznawać smaki lokalnych kuchni, nie opuści koncertu Pearl Jam i możliwości spróbowania dobrej czekolady.
Sponsoring i patronat medialny
.jpg)
Cordillera Apolobamba leży na granicy Boliwii i Peru około 200 km na północ od jeziora Titicaca. Pasmo to jest rzadko odwiedzane przez turystów chociaż ma wiele do zaoferowania. W Parku Narodowym Apolobamba jest największy na świecie rezerwat wigonii, można tam też spotkać niedźwiedzie andyjskie, kondory, szynszyle...
Obszarem naszego szczególnego zainteresowania jest dolina Huancasayani w północnej części Cordillera Apolobamba. Rejon ten znajduje się daleko od szlaków komunikacyjnych i jest wyjątkowo słabo poznany.
Widok z obozu bazowego na 4 wierzchołki masywu Trata Tata. Fot. Marcin Kruczyk
Dotychczas w dolinie działały tylko trzy wyprawy:
1. Forcharmer Anden Expedition - wyprawa niemiecka w 1997 r.
2. Amerykańsko-nowozelandzka wyprawa w 2008 r.
3. Explore Apolobamba 2009 - polska wyprawa w 2009 r.
W trzeciej z wymienionych wypraw brali udział dwaj uczestniczy niniejszego projektu. Ich doświadczenie i znajomość doliny znacząco podnosi szansę na sukces również tej ekspedycji.
Podczas wyprawy w 2009 r. Marcin i Wojtek zdobyli cztery dziewicze wierzchołki i oprócz tego weszli na jeden szczyt, który był wcześniej zdobyty tylko raz - przez wyprawę Forcharmer Anden Expedition w 1997 r. Wejście Marcina, Wojtka i Kuby było oczywiście pierwszym polskim wejściem na ten wierzchołek.
Raport z wyprawy Explore Apolobamba 2009 można znaleźć w roczniku American Alpine Journal (wydanie 2010 r.) oraz na stronie internetowej wydawnictwa pod adresem http://aaj.americanalpineclub.org/climbs-and-expeditions/south-america/bolivia/cordillera-apolobamba/2009-apolobamba-first-ascents-by-m-kruczyk/.
Spośród kilkudziesięciu szczytów dostępnych z doliny Huancasayani niespełna połowa została zdobyta. Wiele z gór w tym rejonie czeka jeszcze na swoje nazwy. Nie oznacza to jednak, że Huancasayani, to teren bezludny. W dolinie można spotkać pasterzy wypasających alpaki. Przez przełęcz Lusuni wiedzie pieszy szlak, którym przepędzane są stada lam i mułów pomiędzy Peru i Boliwią.
Na schemacie poniżej zaznaczono zawieszoną dolinę w północnej części Huancasayani, w której planujemy założyć bazę wyprawy.
Schemat 1. Na schemacie zaznaczono miejsca, w których grupa zamierza założyć obozy oraz szlaki potencjalnych ataków szczytowych
Cele wyprawy
Cel 1
Podstawowym celem wyprawy jest dokonanie rozpoznania topograficznego nieeksplorowanej jak dotąd, zawieszonej doliny w północnej Apolobambie w Boliwii. Głównym celem działalności w rejonie będzie próba zdobycia najwyższego (ok. 5200 m n.p.m.), niezdobytego jak dotąd i nienazwanego wierzchołka dostępnego z tejże doliny oznaczonego jako “Cel 1” na fotografii (fot. 1).
Fot. 1. Widok z grani w kierunku wschodnim na niezdobyte i nienazwane dotychczas wierzchołki - potencjalne cele wyprawy.
Atak szczytowy chcielibyśmy przeprowadzić charakterystycznym żebrem, zgodnie ze schematem pokazanym na fotografii (fot. 1)
Cel 2
Zamierzamy dokonać również wejść na inne szczyty w dolinie. Szczególnie interesujący wydaje się być masyw z dwoma wierzchołkami oznaczony na fotografii (fot. 1) jako “Cel 2”. Według informacji, które udało nam się dotychczas zgromadzić na temat doliny, ten szczyt również nie został jeszcze zdobyty.
Cel 3
Oprócz tego chcielibyśmy wspiąć się na szczyt Hucuncunca, który również może się okazać dostępny z wybranej przez nas doliny. Niepewność wynika z faktu, że poza zdjęciami wykonanymi z grani przez Marcina i Wojtka w 2009 roku podczas wyprawy Explore Apolobamba 2009, nie ma żadnych innych materiałów na temat tego rejonu. Hucuncuna jest jednak dostępna także z innej strony, więc jeśli droga bezpośrednio z obozu bazowego byłaby zbyt trudna, bierzemy pod uwagę przeniesienie obozu do kolejnej doliny i zaatakowanie góry stamtąd (Hucuncunca Camp na mapie, fioletowy szlak zaznaczony na schemacie 1).
Cel 4
Czwartym z kolei celem będzie próba zdobycia najwyższego wierzchołka masywu Trata Tata (fot. 2), którego dwa niższe szczyty zostały zdobyte przez wyprawę Explore Apolobamba 2009. Wspomniane wierzchołki zostały zdobyte od strony zachodniej, tym razem chcielibyśmy spróbować wejść na tą górę od strony wschodniej.
Fot. 2. Masyw Trata Tata od strony zachodniej. Planowana droga wejścia na grań jest od strony wschodniej, dlatego nie jest widoczna na fotografii.
Na tym chcielibyśmy zakończyć działalność w pierwszej dolinie i przenieść obóz wyżej, w kierunku przełęczy Lusuni (Base Camp II na mapie).
Cel 5
Z drugiego obozu zamierzamy zaatakować kolejny niezdobyty i nienazwany szczyt w głównej grani (fot. 3) - na mapie oznaczony kwadratem, pomiędzy masywem Kura Huari i FAE 3.
Fot. 3. Widok z drugiego wierzchołka Trata Tata na główną grań Apolobamby. Na pomarańczowo zaznaczono potencjalną drogę wejścia na szczyt, który jest celem numer 5 planowanej wyprawy.
Cele 6 i 7
Ponadto planujemy wytyczyć nowe drogi na wierzchołki Ripa Pata (5264 m n.p.m.) i Chaupi Orco Norte (6000 m n.p.m.).
Fot. 4. Widok na Ripa Pata i Chaupi Orco Norte z Nevado Losoccocha. Na pomarańczowo zostały zaznaczone potencjalne drogi wejścia na obydwa szczyty.
Mapa okolic doliny Huancasayani autorstwa Wojciecha Chaładaja
Na zielono zaznaczono obozy, z których prowadzona będzie działalność górska. Kolorem pomarańczowym zaznaczone zostały potencjalne cele wyprawy.
Uczestnicy
Marcin Kruczyk
rocznik 1982, sochaczewianin, absolwent Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, obecnie bioinformatyk, doktorant na Uniwersytecie w Uppsali. Na swoim koncie ma wspinaczkę w Dolomitach (m.in. Marmolada, Colac), Alp Julijskich (m.in. Triglav) oraz w tureckim Geyikbayiri. Współorganizator "Studenckiej wyprawy naukowej na Pik Lenina" w lipcu i sierpniu 2005 roku (wejście na Pik Razdielnaja 6150 m. n.p.m.). Uczestnik wyprawy Aconcagua 2006 uwieńczonej zdobyciem szczytu. Uczestnik samochodowej wyprawy Mongolian Expediton 2006 zakończonej zdobyciem najwyższego szczytu Mongolii - Tawan Bogd. Uczestnik wyprawy Karakorum Explore 2007, która dokonała rozpoznania doliny Satmaro w Karakorum Zachodnim. Kierownik wypraw na Orizabę i Iztaccihuatl, z których druga zakończyła się zdobyciem obydwu szczytów. Kierownik wypraw na Kilimandżaro oraz Mont Blanc - obie zakończone zdobyciem szczytów. Kierował wyprawą Explore Apolobamba 2009, której sukcesem było zdobycie czterech dziewiczych szczytów oraz zdobycie wierzchołka FAE 3, który wcześniej zdobyty był tylko raz - pierwsze polskie wejście. Wśród wielu zainteresowań szczególnie pasjonuje się fotografią.
Filip Drożdż (operator)
student Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi i Grafiki na ASP w Krakowie. Autor zdjęć wielu filmów fabularnych i dokumentalnych. Operator i uczestnik wyprawy Long Walk Plus Expedition z Jakucka na Syberii do Kalkuty w Indiach. Od najmłodszych lat podróżował po Polsce, objechał stopem Europę rysując i fotografując. Podróżnik z pasji, najbardziej lubi wyzwania, wyprawy bez mapy oraz spotkania i rozmowy z ludźmi.
Tomasz Mucha
rocznik 1982, pochodzi z małego miasteczka Tyczyn, koło Rzeszowa, absolwent Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej, obecnie konsultant firmy Infovide-Matrix S.A. Skupia się głównie na wspinaczce sportowej oraz bulderingu, ale interesuje go także wspinanie w górach wysokich. Aktywny uczestnik sekcji wspinaczkowej „W pionie”, członek KW Warszawa. Na swoim koncie ma wiele dróg w Paklenicy (w tym wielkościanowe drogi na Anicy Kuk oraz Veliki Czuk), w Turcji oraz kilka dróg w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej (m.in. klasyk ‘Filar Wyklętych’ – VI.1+). Poza wspinaczką interesuje się muzyką (członek zespołu NoBoCo?!) oraz nurkowaniem (AOWD). Lubi także dobrą książkę.
Magdalena Tworek
rocznik 1980. Pochodzi z Sosnowca. Absolwentka Stosunków Międzynarodowych na Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Obecnie pracuje w firmie z branży telekomunikacyjnej w Warszawie. Była Członkiem Rockhoppers Mountaineering and Climbing Club w Londynie. Od najmłodszych lat związana jest z górami Polski (Tatry, Beskidy, Bieszczady). Przygodę z górami wysokimi rozpoczęła w 2006 r. zdobywając dwa pięciotysięczniki w Himalajach - Chukhung Ri (5546 m n.p.m.) oraz Gokyo Ri (5357 m n.p.m). Od tamtej pory miała już okazję wspinać się w brytyjskich wapieniach Peak District (Stanage oraz Froggatt), wędrowała po górach Nepalu, Walii (Snowdonia), Nowej Zelandii, Australii oraz Ameryki Południowej (Cordillera Blanca, Andy Patagónica - Torres del Paine i Los Glaciares). W roku 2009 samotnie wyruszyła w półroczną podróż po Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii. Gdziekolwiek jest uwielbia poznawać smaki lokalnych kuchni, nie opuści koncertu Pearl Jam i możliwości spróbowania dobrej czekolady.
Sponsoring i patronat medialny
KOMENTARZE
Nick *:
k
Twoja opinia *:
Dodaj komentarz
