Heart Route na El Capitanie klasycznie!

Podczas klasycznego przejścia Heart Route; fot. Ben Ditto / Eddie Bauer

Wytyczona w 1970 roku przez Chucka Krogera i Scotta Davisa Heart Route to jedna z wcześniejszych linii big-wallowych na El Capie. Wiedzie lewą stroną charakterystycznej skalnej formacji w kształcie serca, która dominuje na południowo-zachodniej ścianie.

 

Earle i Gobright rozpoczęli prace nad projektem pięć lat temu, ale jak sami mówią, dwa lata temu odpuścili, bo ich plan wydawał im się niemożliwy do zrealizowania. W tym roku postanowili jednak sporóbowac jeszcze raz, a inspiracja było dla nich m.in. klasyczne przejście Dawn Wall. Podczas finalnego przejścia spędzili 6 dni w ścianie, kończąc drogę 17 czerwca. 

 

Uklasyczniona linia nie pokrywa się w 100% z oryginałem. Wspinacze wystartowali na lewo od Salathé Wall, filarem o nazwie Slack. Pierwsze siedem wyciągów to wariant "Heart Blast" prowadzący do Heart Ledge. Wyciągi 8–11 wiodą drogą Salathé i wyprowadzają na Hollow Flake Ledge. Wyciągi 12–34 trzymają się drogi Heart Route (wyciągi 20–34 były już uprzednio uklasycznione jako część drogi Golden Gate, poprowadzonej w 2000 roku przez braci Huberów – linia ta startuje Salathé Wall, a na 22 wyciągu łączy się z Heart Route). Łącznie, uklasyczniona Heart Route ma 34 wyciągi, w tym dziewięć 5.13 i dwanaście 5.11. 

Mason Earle wychodzi z Serca; fot. Ben Ditto / Eddie Bauer

Największe trudności – pięć wyciągów – zaczynają się na wyjściu z okapu w Sercu, natomiast crux drogi znajduje się na szóstym wyciągu – jest to strzał w bok. „Niestety jestem trochę za niski, by osiągnąć stopień, z którego należało wykonać strzał bez połamania sobie ramion” – stwierdził Gobright, dla którego był to jedyny odcinek drogi, którego nie pokonał klasycznie. „Mason utrzymał skok, ale podczas poprzedniej próby wykręcił sobie ramię” – dodał. Earle wycenił ten ruch na V10 lub 5.13+.

Mason Earle podczas trawersu na szóstym wyciągu. cruxie drogi, który rozpoczyna się od strzału za V10, a następnie wiedzie płytą 5.12; fot. Ben Ditto / Eddie Bauer

 

źródło: alpinist.com, climbing.com, gripped.com