Z himalajskich annałów: rocznica japońskiego sukcesu na Manaslu
9 maja to kolejna ważna data w dziejach himalaizmu. Tego dnia w 1956 roku wierzchołek Manaslu (8156 m n.p.m.) osiągnęło dwóch członków ekspedycji japońskiej: Toshio Imanishi i Szerpa Gyaltsen Norbu, a dwa dni później także Kiichiro Kato i Minoru Higeta.
Widok na wierzchołek Manaslu (8156 m n.p.m) z base campu. Fot. arch. Monika Witkowska
Szczyt Manaslu budził duże zainteresowanie wśród himalaistów – już w 1950 roku Szwajcar Toni Hagen dokonał pierwszej dokumentacji fotograficznej góry podczas przelotu samolotem. W tym samym roku rekonesans pod Manaslu przeprowadzili Brytyjczycy H.W. Tilman i J.O.M. Roberts, oceniając, że do ataku najbardziej nadają się północno-wschodnie zbocza góry. Informacje Brytyjczyków dwa lata później posłużyły ekipie japońskiej, którzy obrali sobie Manaslu jako cel narodowej wyprawy.
Próbowali kilka razy - pierwsza z ich wypraw w 1953 roku osiągnęła wysokość 7750 m n.p.m. Mimo olbrzymiej determinacji próba zdobycia szczytu nie przyniosła jednak powodzenia. Wspinacze nie posiadali wówczas jeszcze dokładnej wiedzy o ogromie masywu i długości całej drogi, którą to próbowali zdobyć górę. Mimo założenia aż dziewięciu obozów okazało się, że obóz szturmowy umieszczono zbyt daleko od szczytu - próba jego zdobycia załamała się 400 metrów poniżej wierzchołka, na olbrzymim płaskowyżu leżącym u podnóża kopuły szczytowej. Również kolejne dwie wyprawy w latach 1954 i 1955 nie przyniosły powodzenia. Dopiero czwarta z kolei, 9 maja 1956 r. zakończyła się pełnym sukcesem.
Źródło: info własne & archiwum Moniki Witkowskiej
